Gönderilmiş şu arza,
İnsan denen şu meçhul!
Vazifesi her tarzda;
Yaratana olmak kul.
Etse hakka intisap,
Malum olur; o, meçhul!
Sever ise; onu hak,
Olur, o, kul; çok makbul.
İnsan denen şu meçhul,
Düşünmüyor hep makul.
Zikr-i hakkı terk edip,
Söyler dili; para, pul.
İnsan denen şu beşer,
Gece, gündüz işler şer!
Tövbe edip dönmezse;
Mutlaka nara düşer!
İnsan denen bu meçhul,
Olur, ekser eçhel kul!
Ne yazık ki kurtarmaz,
Onu bundan çok okul.
Gider insten cehalet!
Etse dine dehalet!
Ondan ırak yaşarsa;
Devam eder o halet!
İnsan denen şu meçhul,
Olmamalı ahmak kul!
Sırf dünyaya çalışmak;
Hiç olur mu, de makul?
Dünya rampa, uhraya!
Hazırlan sen uçmaya!
Gelse ecel şerbetin,
Hiç çekinme içmeye!
Cihat ŞAHİN
04.07.2010-İZMİR
Kayıt Tarihi : 4.7.2010 15:06:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!