Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
İnsan olmak bir sanattır bence. İnsan, önce yaratılış naturasında var olan bencillikten sıyrılabilmeli, değilse, sıradan bir yaratık olarak yaşamını sürdürür.
Temasıyla, özgün şiir tarzındaki öznel eğilimiyle, anlam ve etki derinliği ve sözcüklerin seçimindeki bütünselliğiyle keyifli bir şiir okudum.
Tam Puan + Ant.
Sevglerimle...
Nafi Çelik
Doğarken küçücücük bir melektik
Zamanla gelişip serpildik
Kimimiz kuş sütüyle beslendik
Kimimiz kadersizdik
Kuş tüyünden olmadı yatağımız
Tahta zemindi ana kucağımız
Alın yazımıza boyun eğdik
İnsandık ,insan olmayı öğrendik
Paylaştık lokmamızı
Arkadaş dost dedik
Sevdik birbirimizi
İnsandık
İnsanca davrandık
Yaşam zormuş bazılarına
Sevgi öğretilmemiş ki onlara
Hoyrat ellerde yaban büyümüş
Üstü çalı çırpıyla örtülmüş
Aç kalmış ,çal denilmiş onlara
Aciz kalmış ,sopa vurulmuş onlara
Sevmeyi öğrenmemiş
Paylaşmayı bilememiş
İnsan
Peki hangimiz insan
Hoşgörülü ,sevgiyle ,büyüyen mi
Yoksa dayak yiyip
sokaklarda yetişen mi
Yanlış nerde acaba
İnsanız işte
İnsanca yaşıyoruz
Sevgisiz büyüyeni de asla kınamıyoruz.
İnsan olmak değil kolayzor elbet
Hep zordeğil kolayıda var elbet
Dediği sözlerini tülbent tülben
Süzmez ise ol insan insan değil.
Yüreğinize salık güzel bir şir okudum sayenizde kutlarım 10+10 puan.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta