İnsan dediğin Şiiri - Süleyman Kayış

İnsan dediğin;
Yazılmamış bir defterdir başlangıçta,
Sonra harf, harf hece hece
Çizgiler çizip,
Yazı yazarlar hoyratça.
Nice kalemler oynar,
Fırçalar paralanır…
Satır satır hüzün,
Nakış nakış işlenir sevgi,
Ve çaresizleşip,
İşlevsizleşir silgi…

İnsan dediğin,
Bir tarla hem de hiç işlenmemiş.
Tarlada kuş, çekirge
Kertenkele ve kaplumbağa
Ana-baba,
Konu-komşu,
Gelen-geçen
Yerli, yabancı,
Elinde ne varsa,
Fırlatırlar toprağa…

İnsan dediğin bir dünya,
Bağı, dağı.
Çölü, gölü,
Kökü dalı,
Bir görünen
Binde görünmeyen y a n ı …