İnsan Dediğin Şiiri - Şahin Yenilmez

insanın içindedir yaşama hevesi
ve dışa vurmaz hiç
her ne kadar mutlu gibi görünse de
mutlu değildir çoğu zaman.

bekler mutluluğun gelmesini
yüreği yolda yolunu gözler hep birisinin
zamana inat,
saçları beyazlasa da
hala şahin gibidir gözleri.

uçurumdan atar sürekli yalnızlığı
kurşunla parçalar sırtındaki sancıyı
dişe diş kana kan yaşar ölümün üstünde
ve geceler kuşandığı tek amaçtır kan çanağı olmuş gözlerinde.

olacakların değil olup bitenin peşindedir hep
ve gördüğü dünya,
ona sürgün edilmiş acılar diyarıdır.

kıskanır güneş
kıskanır ay
kıskanır yıldızlar
çünkü insandır onları güzel gören
çünkü insandır onlara güzel görünmesini öğreten.

insan dediğin yaşamayı çok iyi bilir
ve yaşamaktan en çok acı çekenidir
ne kadar bilmezden gelse de
her diktiği aslında kendi kefenidir.

yolun başındadır bazen
yeni açar gözlerini ve o an ilk gözyaşını döker
sonrası çorap söküğü zaten
büyür,yetişir bütün çilelerin derin sancımasına
ağlar ağlar ağlar
bir gün güler
bin gün ağlar
her ne kadar gözyaşları okyanuslara sığmasa da
mutlu olmasını da bilir
yaşamayı bildiği kadar.

insan dediğin böyle bir şey olsa gerek
umutları acılara yenik
kalbi sevgilerle delik,
ne taştan nede betondan
sadece et ve kemik.