İnsan Dediğin Şiiri - Bünyamin Sume

Nicedir beynimde nietzsche ‘nin sesi
Ve tanrı öldü adalet askıda kaldı

Kürsümde bir inilti, yumruğumun sertliği
Küfürlerimin özgüveni cahilliğimden

Parasızım, müebbetliğim
Mualifim, spartaküsüm
Haklıyım; çünkü insanım
İnsan dediğin ne kuru kalabalık
Ne de kuru ekmeğe muhtaç bir varlık

İnsan dediğin bir dünya, bir kainat
Rüzgarsız yürüyen bir gemi
Kanunsuz uçan bir teyyare
Santim şaşmaz bir şimendifer

İnsan dediğin seccadesinde göğü delen
Yüreğine sevdayı bağlayan
Orada Binlerce umut besleyen
şah damarı; carotis externanın en küçük dalı
insanlığın son nefesi hiroşimada
EİNSTEİN nın beyin hücrelerinde

şimdi ortadoğu'da topraklar kan renginde
bir kıyım,bir ölüm makinası; yerin altında
petroller son deminde deccallin zaferinde
cansız varlıklar canın kastında her saniyede

hiçbir şey duymazlar,hiçbir şey görmezler
herkes otitis media,herkes astigmat
herkesin dilinde bir yığın enfeksiyon
aklında bir yığın çöp ve kamyon

neyse nicedir kulağımda nietzsche ‘nin sesi
ve tanrı öldü adalet askıda kaldı
zerdüşt güneşi bekledi güneş doğmaz oldu
insanlık öldü,insanlar öldü