İnsan Dediğin Şiiri - Kenan Ziya Akbaba

Şu koca aleme bir kuş misali
Tüneyipte uçar insan dediğin
Öyle bir yolcu ki bağlasan durmaz
Gün gelince göçer insan dediğin.

Verirsen çok değer aşar haddini
Her daim dev sanar bilmez kendini
Görünce cihanın gerçek fendini
Afallayıp pusar insan dediğin

Dört mevsimi yaşar en sonu kıştır
Onca emek çaba sonucu hiçtir
Doğumdan ölüme kısacık göçtür
Yığar yığıştırır insan dediğin

Aşkın hamuruyla yoğrulmuş özü
Dünya tamahından kör olur gözü
Yine de doğruyu söylerse sözü
Rahmet olup coşar insan dedigin

Koca kainatın varlık sebebi
Ademle Havva'ya gider nesebi
Mahşerde görülür kesin hesabı
Teraziye şaşar insan dediğin.