İnsan De Dostum Şiiri - Ömer Tural

İNSAN DE DOSTUM

Dinini, İmanı, kenara koymuş
Ne acı düşmanım, cebimden doymuş
Sivri dili ile, gözümü oymuş
Gelde böylesine, insan de dostum.

Fazla'mı geldi'ki, bilmem yalınız
Doyunca yılana, döndü diliniz
Neyine acımız, hemde ölümüz
Gelde böylesine, insan de dostum.

Yaramı deşenler, alçak'tan alçak
Milletin düşmanı, kimlere uşak
Kendini ne sanır, Bilmemki yavşak
Gelde böylesine, insan de dostum.

Arpanı keseriz, fazla kişneme
Sabır ipimizi, gevip dişleme
Bizden görünüp de bizi daşlama
Gelde böylesine, insan de dostum.

Malatya, Elazığ, acısı bizim
Erkeği kadını, gardaşım özüm
Tural'ım alçağa, ulaşsın sözüm
Gelde böylesine, insan de dostum.

Ömer TURAL, Duyguların Şairi