Dünyalık sevgisinden mi kâr bekliyordu?
Doyamadığından da daha daha, diyordu…
İnsan, neden böyleydi neden doymuyorduk?
Biz, tümden hep aç mıydık da doyumsuz olmuştuk…
Tevazu, gerekliydi şükür de etmeliydik,
Daha daha, demeden azla yetinmeliydik…
(2012)
Mehmet Tevfik Temiztürk
Kayıt Tarihi : 28.5.2017 08:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!