İnsan Çocuk Olunca Şiiri - Mustafa Öztekin

İnsan çocuk olunca
Bulutlar onunla yürür
Ve o durduğunda durur bulutlar
Ay aksakallı dededir
Kayan yıldızlar bastonu

İnsan çocuk olunca
Sıcak somunun tadı
İliklerine değin işler
Ne yollar yorar insanı
Ne koşturmacalar mecalsiz bırakır

İnsan çocuk olunca
Günahsız hıçkırıklar hoyrat
Çığlıklara dönüşür
Işıklar yanar insanın gözünde
Ve her cefadan sonra
Gülücükler yeşerir

İnsan çocuk olunca
Dev hayallere gönlü erişir
Ya doktor olmayı ister
Hasta babası için
Ya da polistir suçluları enseleyen

Velhasıl
İnsan çocuk olunca
Mutlu eder onu küçücük şeyler
Sıcak ekmek elma şekeri
Uçan bir kuş
Plastik bir top
Eve dönen baba
Bayramlık giysiler

Hep çocuk kalsa insan
Ve insan hep çocuk kalsa
Günahsız
İsyansız
Tertemiz
Gülücükler saçan