Buğday insan misali bir ömür sürer.
Toprağa düşüp usulca çürür.
Toprak altında varlığı yok olur.
İlahi izinle yeniden filizlenir.
Boy verir ama mağrur durur.
Gençliğine güvenip diklenir durur.
Yüzlerce soğuk namlu üzerime çevrildi,
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
Devamını Oku
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
oldukça güzel düşündürücü bir şiir olmuş kutlarım nasıl ki buğday çürümeden dövülmeden yanmadan ekmek olmuyorsa insan da öyle olsa gerek benliğini buğday gibi tevazu toprağında çürütmeden sonra hakikat değirmeninde dövülmeden ilim ve bilim ateşinde yanmadan kemale erilmez elbet insanda buğdaydan arda kalır değil ya fazlası var eksiği yok saygılarımla
Güzel bir benzeti Buğday ve insan tebrik ederim.
Hayat merdivendir her basamağında tecrübeler kazanırız,yorulur pes edersek veya ben biliyorum diyerek oturursak yani basamakları sabırla çıkmazsak zirveye ulaşamayız yani emeksiz yemek olmaz olsa da tad vermez,
Sn:Mortaş değerli çalışmanızı içtenlikle kutluyorum,yolunuz açık başarınız daim olsun...
Dolu başağın başı hep eğik olur, oysa boş başak hep diktir...
Ne kadar çok benzeşiriz...
İnsan ve buğday güzel bir eşleştirme... Ve güzel bir anlatımla kaleme düşmüş...
Boş başak başak gibi görünse de hiçbir işlevi olmadığından sapıyla birlikte saman olur, oysa dolu başak ayrılıp samandan un olur nimet olur, hatta seneye tekrar tarlaya atılır bir on bire yirmi olur yeniden can bulur toprakta başak olur ve gün gelir o bir tek başak milyonlar olur...
Mesele dolu başak olabilmekte... Ardında bir şeyler bırakabilmekte, bir mum olup yana bilmekte... Mum olup yana biliyorsan eğer bil ki binlerce mumum yanmasına vesile olursun ki o ışık karanlıkları aydınlatır...
Felsefik içerikli, anlam ve mana derinliği olan bir şiirdi...
Kaleminize sağlık Şaban bey...
Nicelerine diyerek...
Saygıyla
En önemli şey insanda İdrakdir. İdrak yoksa eğer her anı imtihandan geçse ne olur ki. Kısır döngü de dolanır durur.
Benzeşme, evet...
Buğday otu vardır.. "Ot" yani..
O da başak tutar, tohuma durur ama "içi boştur.."
Halk arasında "evinsiz" derler.. Değirmende öğütülemez, un olmaz, ekmeğe dönüşmez..
Tıpkı kendisine ve topluma yararı olmayan insan gibi..
Başak görünümlü fakat içi boş, kof kişiler gibi..
Çünkü zordur "adam olmak.."
Küçükten eğilmek, zamanla dolmak, olgunlaşmak zordur..
Emek ister, takip ister..
Arada nadasa kalmak, dinlenmek, yeniden güçlenmek, "bire on, bire elli, yüz vermek" gerek...
Buğday/başak imgesini kullanarak insanı anlatmak doğru bir seçim..
Sade, sakin bir anlatım.. Hedefini bulan bir çalışma..
Tebrikler Genç Şair..
İnsanla buğday arasında harika bir benzerlik kuran şair ikisininde doğumdan ölüme olan yolculuğunu harika betimlemelerle tuvale dökmüş................. yürek sesin daim olsun
Çok güzel,
tebrik ediyorum
Şaban bey,
aynen yazdığınız
gibidir.
Selam ve
muhabbetle...
İnsan ve buğday arasında yapılan güzel benzetmelerle amacına ulaşmış bir şiir. Pişmeden olgunlaşamaz insanoğlu. Hayat bir şekilde onu pişirmeye çalışır. Yine de ham olarak kalan çoktur. Sap ve samanı bir arada kalanlar, işe yaramazlar.
Anlamlı şiirinizi ve kaleminizi kutluyorum Şaban Bey. Selam ve saygılarımla.
her birimiz o bugday tanesi gibiyiz dünya degirmeninde dönüp duruyor..
başaga erisip una bölünüyoruz..
..
güzel anlamlı bir şiirdi Şaban kardeşim..nicelerine inşaAllah.. :))
Bu şiir ile ilgili 30 tane yorum bulunmakta