Buğday insan misali bir ömür sürer.
Toprağa düşüp usulca çürür.
Toprak altında varlığı yok olur.
İlahi izinle yeniden filizlenir.
Boy verir ama mağrur durur.
Gençliğine güvenip diklenir durur.
Ya zamanından çok erken gelirim
Dünyaya geldiğim gibi
Ya zamanından çok geç
Seni bu yaşta sevdiğim gibi
Mutluluğa hep geç kalırım
Devamını Oku
Dünyaya geldiğim gibi
Ya zamanından çok geç
Seni bu yaşta sevdiğim gibi
Mutluluğa hep geç kalırım
Güzel bir benzetme ile yazılmış güzel bir şiir okudum .Tebrikler
Çok güzel, ben bu şiiri nasıl farketmemişim. Yürekten alkışlıyorum.
dingin hoş yormaksızın yaşanan bir şiir.tebrikler kardeşim.
güzel kurulmuş, sade, iddiasız, huzurlu bir anlatım.
Çok yerinde bir metafor," insanın hamuru" deyimi tam da buradan geliyor olmalı..Çok güzel irdelemişsiniz..tebrikler Şaban Bey yürekten kutlarım..
Kibirli insan sert buğday misalidir
Değirmen taşıyla ezilip yumuşatılır.
Piştikçe de kamil insan olur .
çok güzel ve anlamlı bir şiir okudum gönlüne kalemine sağlık şaban bey
tebrikler
keyifliydi... yüreğine sağlık kardeşim...
yolun ve ufkun açık olsun her daim...
Arifin kendi hakikatini tanıması demek insan-ı kamil olmak demektir.
İnsan-ı kamil, ilahi tecellilerin temsilcisi olduğu için onu tanımak Allah’ı tanımak demektir.
Bu yüzden tasavvufi muhitlerde: “Kendini bilen Rabb’ini bilir” hadisi yaygınlık kazanmıştır.
Velhasıl şiirinizde çok güzel değinmişsiniz tebrikler kaleminize, yüreğinize sağlık...
Çok geçerli, tebrikler (:
Bu şiir ile ilgili 30 tane yorum bulunmakta