İnsan Bu Şiiri - Recep Karadereli

İnsan bu, en güzel yarattı Allah,
Ruhu söz vermişti, Yüce Rabbine.
Def edip gafleti, ermeli vallah,
Sımsıkı sarılıp, Rabbin ipine.

Rab "Ol" der, canlanır dirilir toprak,
Anadan doğar, insan dal ve yaprak.
Mayası üstünde, et kemik yürür,
Gün gelirde döner, aslında çürür.

Herkese aynı değil, ömür bir sır,
Amel var bereket, amel var kısır.
Hayır doldur heybene, şimdi bir bir.
Cennet hangisinde, saklı kimbilir.

İnsan bu,finali var son nefeste,
Çalış sınava, can varken kafeste.
Hazır mıyız, ecel basarsa zile,
Şefaatsiz ermek, zordur menzile.

Şeytanla nefis, düşmanı her kulun,
Her köşesinde tuzak, nurlu yolun.
Şaşırma insana, herşeyi bekle,
Sabrı kaanatı, hayrına ekle.

İnsan olana, yakışır hidayet,
Çağlara ışık Kuran, ayet ayet.
Gönüle yaktım, tebliğ meşalemi,
Kucaklasın kulu, cennet alemi.

İnsan bu, hayrın şerrin de dostu,
Toplar durur, dünyaya yaymış postu.
Arama motoru, akıl ve fikir,
Unutmasın Rabbi, eylesin zikir.
Mar.13