Anlamını bulmak için yaşamın,
Kendi yapar, kendi tapar insan bu.
Etkisinde kalıp giyim kuşamın,
Heveslenir apar, topar insan bu.
Bizler faniyiz ya yaşlı acunda,
Hem tahtında gözüm yok, hem tacında.(!)
Eğer çıkar yok sa işin ucunda,
Dostlarıyla bir an kopar insan bu.
Ne çok şeyi keser yontar kendine,
İşi bağlar cin ve şeytan fendine.
Günahını yıkmaz ise bir dine,
Kafasından dinler yapar insan bu.
Hayatını yaşar bazan pratik,
Hep kötü mü? İnsan denen yaratık.
Güzellikte ona hakkı ver artık,
İyilikten ilham kapar insan bu.
Her zaman da iyi kötü bulunur,
Bazan iyi bazan kötü olunur.
Yanılsa da döner insan kalınır,
Durmuşoğlu bazan sapar insan bu.
Kayıt Tarihi : 8.1.2013 09:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!