İnsan Bitti Şiiri - Cengiz Esgin

Bu kokuyla yaşıyoruz leşten leş
Nefret beleş, kin beleş, haset beleş
En güzel parfümden daha güzeli ter
onuncu köy doldu bunca adam yeter

Sorarsan nedir çürümüşlük emaresi
Bilmiyorum ama ekransızlık- çaresi
Bilmediğini bilen yok kokan cehalet
Sözler halka mermidir sıkan ihanet

Her söz halka saplanır; öldürür, yaralar
yalan cemresi düştükçe temizi karalar
Değerler aranıyor idraksizlik diz boyu
Bu siyaset türünde cehalet ise koyu

Münevver üzülülür zaten yoktur soran
Projektörle aranır bu devirde akıl yoran
Susma! bundan vicdanlar bedene ağır
Söylesen kim duyacak insanlık sağır

Hastaneye gidiyoruz bir avuç hap
Kıymaya sinir katıyor bizim kasap
Daha da kötüsü kimse değil farkında
dönüyoruz işte Amerikan çarkında

Bu kokunun üçte beşi siyasetten
Bıktım kardeş bıktım, hamasetten
Milletlere Siyasetçiden satılık cennet
Yaşa varol diye şakşaklanır cenabet

Taksicinin derdi uzun yol, trafik, otoyol
Tiyatrocunun derdi figüranlıktan başrol
Lügatten silinmiş artık insanın haddi
Ve iğreniyorum çünkü her şey maddi

Çürümüşüz kokuyoruz şehir kalaba
Yer gök, meydan, kaldırımlarda araba
Yerli, yersiz, turist şehirler insan seli
akıllı var diyorlar yalan alayı deli

İnsanllık değerleri yerlerde sürünüyor
Kaf dağından büyük burunlar görünüyor
Mühendis yetişmiyor çünkü politika kirli
öğrenim materyalizm aparatı; zehirli

Bakarsın Anadolu çocuğuna bulaşır
Bir insana, mahalleye, ilçeye ulaşır
Ferdi pohpohlar özgürlük diye diye
Kimseler sormaz böyleyiz niye

Materyalizm bulaştıran ahlaksız
Dünya bakışı ya haklı ya haksız
Doktor yetişmez Tıp para aparatı
Bebekte yatı olmalı Nişantaşı'nda katı

düzen böyle herkes mülkün peşinde
Kaşıkçı elması aranıyor bilim leşinde
Evlatlar mimar depremde devriliyoruz
İnsan bitti artık maymuna evriliyoruz