Her insan bir şiirdi aslında..
Gülümsemeyi unutmuş dudaklar,
Hoş kelâmlara aşinalığını yitirmiş kulaklar,
Beyhude geçen ömrün tanığı gözler,
Ve acıyı her zerresiyle kavramış yürekler..
Ne mürekkebin varlığı yeterdi anlatmaya,
Ne de ucu körelmiş kalemin..
Yazacak kelâm da kalmamıştı zaten,
Bilhassa seçmiştik sükuneti;
Hüznün pervasızca üzerimize yağdığı şu zamanda..
Kayıt Tarihi : 8.7.2021 00:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!