-İnsan Bilirim Şiiri - Bahri Yıldırım

İnsan olan insan,sevmeli canı
Sevgi paylaşmaktır,yok ile varı
Her dem dosta doğru giderse yolu
Yollarda olanı, insan bilirim
-
Zorda kalanlara destek olursa
Yürekten yüreğe akıp durursa
Dost nerede ise,o da orada
Böyle dost olanı, insan bilirim
-
Dost dediğin arınmıştır yalandan
Dost olur mu ihanetle yatandan?
Sevgiyle beslenip ondan doyansan
Böyle dost olanı insan bilirim
-
Bin bir suret yetmez,insan olmalı
Gören göz yakışır, candan bakmalı
Beraber ağlayıp, bile yanmalı
Böyle dost olanı, insan bilirim
-
Böyleysen çık ta gel, senindir yarım
Her şeyimi can yoluna harcarım
Dost ile ağlarım, onla coşarım
Böyle dost olanı, insan bilirim
-
Ben gibi olmalı, dostum dediğim
Beraber pişirip bile yediğim
Sabah akşam, hep gelmeli dediğim
Böyle dost olanı, insan bilirim
-
Çalıdan çalıya atlayıp durmaz
Zalimi kayırıp güçsüze vurmaz
Haksıza karşıdır,haklıya vurmaz
Böyle dost olanı,insan bilirim
-
Akıl bilir,irfan bilir,yol bilir
İnsanı sevenler elbet sevilir
Dünya böyle insanlarla güzeldir
Böyle dost olanı insan bilirim
-
Söz gümüşse, sükut altın dilinde
Yürüyordur o da dostun yolunda
Burcu burcu kokar güller elinde
Böyle dost olanı insan bilirim
-
Haram ile doymuş yüzleri bir hoş
Hiç sevgi görmemiş, yüreği bomboş
Hiç içmemiş ama, kör kütük sarhoş
Böyle olmayanı, insan bilirim

Elinde kalemi yazıp duruyor
Avutup kendini akıl veriyor
Beni de kaldırıp yere vuruyor
Böyle olmayanı,insan bilirim
-
Ben sen oldum,sen de oldun ben gibi
Bunları yürekten söyler dosteli
Dost yüreği dost olanlar görmeli
Böyle dost olanı,insan bilirim