İnsan bi senden taşınamıyor neriman

insan çok farklı şekillerde ölebilir neriman.
insan çok uzun soluklarla, çok yalnız duraklarda ölebilir.
işte bazen evimin önünden geçip duran arabaların sesi
beni de neriman beni de yıkayıp astığım çamaşırlar gibi
bir ses neriman bir ses beni toza bulayabiliyor.

tam hava kararacakken çıkıp kollarımı kaldırıp şöyle
fiyakalı bir bakışı da kondurup suratıma
diyeceğim ki; kararmasan?
beni kimse dinlemez biliyorum ama,
şansımın yaver gitmesi de bir ihtimaldir.
hatta bide bakarsın apaydınlık olursa dünya,
bak o zaman gör, o ışık en büyük ihtilaldir.

ben sürekli taşınıyorum neriman.
insan bi kendinden taşınamıyor, bide senden.
geri kalanında orada veya burada yazdıklarım,
ayrı evlerde ayrı hikayeler bırakmak.
bir kaç eşya parçasına sen de böyle bakabilir misin neriman?

insan farklı şekillerde büyüyebilir de neriman.
bak benim göğsümde yirmi iki yıldır bir güvercin,
hep telaşlı, beni o büyütüyor.
eğer dilersen, o güvercin boynumdan kollarıma değin
açıp kanatlarını, sarılıp sana,
kalbini de büyütebilir neriman.

ben pek sevmem.
yani içki, ben pek içmem neriman.
biliyorsun arada bir seninle bir bira.
akşamları kadıköye biranın köpüğü çok yakışıyor.
bazı yakıştırmalar yapmak istiyorum, güzel.
senle ben neriman,
bu kadar.

benim için uyuduğumda uyanmak çok kolay oluyor.
hani derler ya tık sesine.
asıl sorun yataktan kalkması.
ama seninle uyuyunca neriman,
dünya yıkılsa sanki,
sanki başıma düşse binalar,
yan yanayız, zararı olmaz.
yani illa uyanmam gerekirse,
üzerimdeki enkaza bakıp derim ki,
ziyanı yok.

ben tutup tutup senin ayaklarına uzun uzun
cümleler getiririm.
ama hepsini bir solukta söyleyecek kadar
şair değilim.
insan çok farklı şekillerde sevgisini haykırabilir neriman.
benimki böyle.
bitti.