İnsan Beyaz At İster Şiiri - Zeki Günay

Gün gelir bulutlar, gece gibi kararır,
Gök üstü simsiyah kara delik açılır.
Yayılır etrafa herkesi korku sarar,
İnsan bir kurtuluş arar, görmez önünü.

Bir çığlık duyulur, kulağı sağır eder,
Kafir yüreğini, yırtıp geçer karanlık.
Kullar söz anlamaz, onlar rahatı anlar.
İnsan bir kurtuluş arar, görmez önünü.

El abdest uzanmaz, Kuran niye bulunmaz,
Nedir bu insanı, kovalayan karanlık.
Cumanın sabahına eş değer bir kabus,
İnsan bir kurtuluş arar, görmez önünü.

Anlar akıl, duyar kulak, gün gelir seni,
Dünya sallanırken, vatan niye korkuda.
Felaket gelince, İnsan insanı tanır,
İnsan bir kurtuluş arar, görmez önünü.

Kul Zeki yol kısa, mesafe niye uzun,
Ey deniz sabret, güneş çıksın erir buzun.
Eskisi gibi tadın yok, azaldı tuzun,
İnsan bir kurtuluş arar, görmez önünü.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY