İnsan Beş Mevsim Şiiri - Battal Kılıç

Bebeklik, iki gönülde açan alkın halesi
Annenin avuçlarına dolan çiçek bohçası
Bir meleğin kanadında esen rüzgarın sesi
Aşıyanı yuva eden nev bahardır bebeklik

Çocukluk ebem kuşağı gibi masalda yürür
Düşlerde gökyüzüne tutunur, dünya küçülür
Beyaz gemiler ummanlardan eline süzülür
Ulaşmak için rüzgarla yarışmaktır çocukluk

Ergenlik fırtınadır, dalga dalga büyür yıkar
Yüreğinde umman kopar cihanı alev sarar
Şehzadedir sultandır pamuktan saraylar kurar
Hırçın sularda maceracı korsandır ergenlik

Gençlik goncanın renginde açan ateş alazı
Her mevsim çiçek açar bahar olur kışı yazı
Düşler aynada kırılınca dökülür gül yüzü
Düşlerde düşmek gülüşlerde açmaktır gençlik

Öğütlerinde saklıdır o eski hoş bilgelik
Hayatın öğretmeni hiç bitmeyen talebelik
Gülşene varılan gönülleri saran incelik
Cennet muştusu aşiyan kokusudur yaşlılık