İnsan; ben Şiiri - Şimşek Acar

yaşıyoruz çalışarak
çalışarak ve kaybederek
kaybediyoruz an zamanı
günleri ayları mevsimleri
daha dün bahardı çiçekler
rengarenk can dolu hayatlar
nisan kelebekleri papatyaların
yıldızlar bulutların arasında
yağmur olup akan sevdalar
çimenlerin arasında kaybolurken
hayat kazanıyor benden çaldığı
gençlik yıllarımı sevdalar bulayıp
kazanıyor geri vermediği günlerimi
beynimden buharlar fışkırırken
yaz güneşi olup deryalar muhtaç
bır soluk olduğu yıllarım akıp
hayatın cebini doldururken
ömürden kaybeden insan; ben
yaşdığım her günü benden alan
hayatın sevda türkülerine karıştığı
yarı rüyalarda yarı gerçek olup
gecelerin gizeminde sarhoş
bir ayyaş sevda vurgunu
gündüzleri çoluk çocuğa ırgat
iki lokmaya muhtaçlığa amele
kazandım benim dediğim herşeye
hayatını bedel ödeyen insan; ben
insanlığından vaz geçsende nafile
yenileceksin sende son gününde
zaman denen hayat bedeline
sırs sıra bugün insan olarak ben
yarında malesef sen insan olan sen..