İnsan Beklemediği Yerden Vurulurmuş

İnsan en çok güvendiği yerden darbe alırmış. Kalbini açtığı, sırtını yasladığı, "Bana zarar vermez" dediği insanlardan… Beklemediği yerden vurulurmuş. İşte bu yüzden, yaralarımız en derin, acılarımız en sessiz olur.

Hayat ne garip… Gözümüzü kapatıp teslim olduğumuz yerde, bir hançer soğukluğuyla uyanırız. Ve o an anlarız: Güven dediğin şey, bir yanılsamadan ibaretmiş. Aslında her insan, en sevdiği yerden eksilirmiş. Belki bir bakışla, belki bir kelimeyle, belki de bir vedayla. Ama eksilirmiş.

Beklemediğim bir yerden vuruldum ben de. Hazırlıksızdım. Savunmasız. Belki bu yüzden bu kadar acıttı. Çünkü hiç beklememiştim. Beni sever dediğim biri, beni en çok yaralayan oldu. Hiç gitmez sandığım biri, ilk terk eden oldu. Ve işte o an, bir insanın gözünün içindeki sevginin bir gün nefrete dönüşebileceğini öğrendim.

Ama zamanla fark ettim: İnsan, en çok beklemediği yerden vurulur çünkü orada gardını indirir. O yüzden en derin yaralar hep en sevilen insanlardan kalır. Ama bu yaralar, aynı zamanda sana kimin gerçekten seninle olduğunu da gösterir.

Ve evet, insan beklemediği yerden vurulurmuş. Ama o yara, sonunda insanı daha güçlü biri yaparmış.