İnsan Bazen Yaşarkende Ölümü Tadar

İnsan bazen yaşarken de ölümü tadar
Kalbi durmaz belki inadına daha hızlı çarpar
Ölümün gözyaşları gözlerinden akar
Tabut misali bomboş kalan buz gibi yatağa yalnız yatar.

İnsan bazen yaşarken de ölümü tadar
Sanki güneş hiç doğmaz inadına hep batar
Kalbinden geçen nehirler misali
Suları hep tersine akar.

İnsan bazen yaşarken de ölümü tadar
Belki pek fazla konuşmaz inadına hep susar
Bugüne kadar ki aşklarının hepsi
Kalbinde sessizce yatar.

İnsan bazen yaşarken de ölümü tadar
Biriktirdiği bütün sevgileri, acıları, hüzünleri bir anda kusar
Tebessümü unutmuş
Acılarını söylememiş, hep susmuş
Ve yüreğini bir esir misali hep zindanda tutmuş
İnsan bazen yaşarken de ölümü tadar
Ölüm acıların en büyüğü değildir ama
Yaşarken ölmek insana çok koyar.