İnsan Ayağa Kalktı Şiiri - Orhan Eren Uncu

İnsan ayağa kaktı,
Haykırıyordu ademden bu zamana kadar
Yaşamışlıklarına, yeter yeter diyordu
Bükülmüştü omurgası yaşadıklarından
Gözlerinde ki öfke emeğini sarmıştı
Onundu, emekti, kazanılmıştı

Yaşadıklarını hak etmiyordu
Ben insanım diyordu, çalıştım çabaladım
Hakkım nerde diyordu
Hangi aç göz bakmıştı emeğine
Kimler, kimlerdi onlar
Neden almıştı ekmeğini
Başını salladı
Dinmeyen öfkesi,
Yüreğine yaş oluyordu
Uzun zamandır çalışıyordu
Öfkesi,emeği,
Boynunu bükmesine engeldi
O İnsandı,
Hakkını,Emeğini arıyordu.
Boynunu bükmeyecekti

İnsan ayağa kalktı
Siz beni anlamadınız diyerek seslendi
Nefesi tükenmişti oysa ki!
Bir çok ürün vermişti,
Bir çok can
ama şimdi yargılıyordu kendini

Ekmeğini emeğini arıyordu
Yorgun bedeni sallandı
Oturmayacaktı duyuracaktı kendini
Ekmeğine aç gözle bakana
O da çalışmalıydı, O da koşmalıydı
Ve ekmeğin nasıl kazanıldığını anlamalıydı
Çalmak ne kadar da kolaydı
Ve anlamalıydı emeğin ne olduğunu

Ve insan yorgun bedenine yenik düştü
Son haykırışı onun vasiyeti oldu
O insandı,emeği vardı
Diğerleri gibi emeğini başkaları çaldı
Dürüstlüğü onuru onu insan yapmıştı
O İnsandı Adem zamanından gelen

28/05/2007 Antalya
Orhan Eren UNCU