İnsan Avı Şiiri - Kemal Küçüktekin

Uzun bir yolculuktan sonra,
Nihayet gelebilmişti baraja.
Hem bir haftanın yorgunluğunu, stresini atmak,
Hemde amatörce yapıp, haz duyduğu,
İnsan avlamak için gelmişti buraya.

Bagajdan olta takımlarını ve sepeti çıkardı.
Sepette insan avlamak için yemler vardı.
Bir taşın üzerine oturdu balık,
Günlük gazeteleride yanına aldı.
Önce bir bira açtı,
Daha sonra oltasına takmak için,
İnsan yemlerini çıkardı.

İlk önce oltaya, et takmayı düşündü.
Ama insan; Et yemeği çoktan unuttuğu için,
Oltaya pek gelmiyor, dedi ve vazgeçti.
Balık, bugün ciğerle başlayayım dedi,
İnsan ciğerede,
Kedinin ciğere bakması gibi, bakmasına rağmen,
Tadını unuttuğu için,
Kuşkuyla oltaya yaklaşıyordu.

Şu insanda da, hiç damak zevki kalmadı, dedi balık.

Balık, en sonunda ekmek takmaya karar verdi.
Nasıl olsa insan;
Ekmekten vazgeçemiyor,
Ekmekle karnını doyuruyordu.
Çeyrek ekmeğe yakın bir ekmek takıp,
Rastgele diyerek, oltasını fırlattı.
Ve balık,
Başladı insan avlamaya.

Kemal KÜÇÜKTEKİN
13.12.2007
KARAMAN