İnsan Aşkı Ve Nefsi Şiiri - Eren Sarpkaya

Eğilirse gönlün insan için;
Sen de alçakgönüllüsün
Yoksa saygın kendine
Sevgin olmaz kimseye

Vesveseler fısıldar
Kısılmış sesi ile
Sağduyuysa ışık tutar
Salim olsun akıllar

Mademki Kâbe'dir
İnsanın kıblesi
Aşk imam olur bize
Kal'b mescidimizde
Nefsin kıblesi de
Işk değil mi

Ey Nefs! Nefsim!
Düşmandır nefsler
Köstektir iç sesi
Olmaz olsun nefslerin,
Asiliği öfkesi
Hakka saygı da
Nefsin Kabesi

Bil Hakkı deyu,
Peygamber gelmiş sana
Uy ki Hakka uymayasın batıla
Uyarsa bir gönül Hakka
Olmaz akıl havada
Uymayanın aklıysa bir han olur şeytana

Ben nasıl olurum ki iyi
Aklımdayken sinsiliği
Çırpınır durur ruhum
Kovmak için vesveseyi

İşi gücü şeytanın saptırmakken beni
Yenildim nefsime nefslere Rabbim
Sığınırım nefsimden nefslerden sana
Niye uyduk Adem ceddim biz bu şeytana

Kör sağır dilsiz eder şeytan insanı
Kök salmış canımda şeytanın saltanatı
Ben bir ağaç gibi esir miyim toprağa
Varmak ister canım ruhum gibi Allah'a
Vatanımsa eğer cennet kavuşayım sılaya

Hak insanı hür yarattı ve emretti Allah:
Secde edin Ademe
Huzurunda kim varsa saygıyla eğildiler

İblis diretti ve derdi
Dinlememekti Allah'ı
O'ndan başka,
özgürlük veren var mı
Hür sanar kendini Allah'ın huzurunda
Rabbine değil de kendi kibrine taptı
Bilmezdi belli ki cehennemdi vatanı
Kaderine razı gelse olmazdı hiçbiri
İnsandı iblisin imtihanı
Geçemedi iblis sınavı
İnsana düşman oldu
Kıskandı belki onu
Cennet diye vatanı,
Cennet diye vatanı

El-Hak yazar kader
El-Adl hükmeder

Dedi Rabbe çekinmeden
Büyüklenerekten
Onu topraktan yarattın beni ise ateş
Bilmez mi de, Allah insana da verdi nefs

Söyledi o yalanı da dinlemedik biz seni
Layık değildik henüz cennetine
Ey Rab

İmtihan için dünyada hazırdı yerimiz
Nefsler iblisin aklı olan zeka adlı yuvaya
Meleki kuvvetler de insanın ruhuna
Canlar ise insanın bedenine yerleşti
Nefsim iblisin kiracısı gibi sanki

Bu kıyasıya Hakk mücadelesi işte böyle başladı
Ruhum özler
Özünü yaşamayı
Sözü geçti elbette nefsime de iblisin
Gayesi taptırmaktı(r) beni Hak'tan gayri emele

Nefsim de bu emel için olur ise amele
Hakkıdır vatanıdır gitsin cehenneme!

Her yerden üşüşür nefs sadece içinde mi
Ne yaptın Allah için Allah aşkı için ne
Ey gönül sen nefsini edemedin idare

Nefs büyümez çocuk gibi;
Hem akılsız hem zeki;
Bilir ama anlamaz
Zekası da zehir gibi
Vesveseler üretir durur
Sanma itaatkardır Allah'a
İblis gibi beynamaz

Gözü görmez hiçbir şeyi duysa da anlamaz
Anladı sanırsın bir bakarsın
Aynı has aynı tuzak
Tuzak kurar kendine
Ondan kurtulamaz

Böyle av bulmuş avcı
Kaçırır mı av'n mevsimini
Sabırla kolla(r)dı(r) iblis:
Her 'av'ının vaktini...

Kader ağlarıyla kucaklamaya
Hazır ve nazır kollar seni;
Allah'a aç ellerini de
Dua et Rabbe

Oynar nefsimle şeytan
Bir fareymiş gibi sanki
Uymazsan Rabbine
Olursun, eğlencesi

O haline yanar vicdanın da
Çaresiz anne gibi
Duymazsın vicdanında
O inleyen sesini
Bir görsen aynada,
Şu aldanmış halini

Ne dinlersin ey nefsim sözü yalan bu sinsinin
Uslanmaz mı bu arsız çocuk Adem'den beri
Kurtuluş yok mudur?
İllallah ettim
Bu nefsimden...
Nefslerden
Oyun sanmayasın hayatı da
Ömür gitti ömrümden

İnsanın kaderidir en büyük serveti
Şeytan bizden çaldıklarıyla zengin
Allah ne demişse itaat et yap ki nefsim
Bir mi sandın çeşit çeşit kaderin var senin
Et ki duayı duan gibi olsun kaderin

Yollar mı ters
Ne duruyorsun nefsim
Tövbe vaktin gelmedi mi daha
Yok mu sende almak hiç ders

Mahvedersin bilmezsin de neyi mahvettiğini nefsim
Faydası olmaz çığlığının bak;
Düşürünce benim ile kendini ateşe
Gülebilir misin sen de o zaman
Şeytan ile birlikte

Korkarım anlamayacak sona gelinceye dek
Yok mudur hiç bunun bir kurtuluşu,
Çaresi
Bak ne diyor Ezanı Muhammedi
Hanyel El Felah Hanyel El Felah
Bir yolu vardır demekki:
Allah
Yolu Allah yolu olan
Olmaz perişan

Aklı ermez nefsin olsa da çok zeki
Allah'tır sahibi nefsin O'na itaat etmeli
Anlamaz bile hiç ondandır bu direnişi

Zorluk bir an içinde birikir, birikir;
Menderesler çizerek sonsuza doğru akıtır vakti
Zorluklar birikmemeli ki;
Zorlukta boğmasın(lar) seni

Olmuyorsa kaderinden eğer bir şey
Zorla vurmayasın sen; 
Alacaklı gibi
Özgürlüğü verenin,
Bahş edenin kapısına

İblisin amacı kendine benzetmektir
Her işte seni

Hırsı Allah'ın yoluna oturmakla doyar mı hiç
Kovuldu ya huzurdan kovdurmaktır seni de
O huzurdan, O Nur'dan
Budur onun senle uğraşmasının en önemli sebebi
Hedefi...

Her acı,her fesat, her kötülük, zulümdür onun işi
Sana yaptırttırırtırdı(r); son sözümdür ey nefs kurtul uy da Rabbe
Beni de götürüyorsun bak o cehennemine
Dinlemezse nefsin seni ya sabır ya sabır çek bakalım kahrını da ağır ağır
Nefsine acırsan
İşte bu senin yazgın...

Nefsin senin eşeğindir bil istedim bunu ben...
Kim kimi taşıyor bir gör istedim bunu ben...
Hayat kısa yol uzun yüküm ağır benim...

Sırtında taşırsın eşeğini
Bilmezsen kendini...
Yüküm ağır yol uzun
Taşıyamam ben eşeğimi
Diyorsan sen de
O halde;
En iyisi ''Oku-'' en güzeliyse yazmaktır...
İlk emir 'İkra' ,
Değil mi ya!
Benim Yüce Yaradanım ne yaz(mış) bakalım;
Sabret ey nefs sabret 'Sabr'...ve
Oku ki...
'Oku'dukça ümitle,
Güller biter gönlü(m)de
Açar naçar nefsi(-m)de
Nur-u İlahi

Dereyim dedim bu onca gülü yetmedi kucağım, Seveyim dedim ruhum kucaklayıverdi pirini...
Sevdim gül kokusunu battı dikenleri gönlüme...
Açıldı bir kapı aklımın bağrında...
Kapıda karşıladı ak sakallı bir gül beni...
Aşk girdi içerime düşüverdi ruha cemre...
Gidecektir her kul muhakkak cehenneme.

Nefes alıp veriyoruz değil mi?
Biliyoruz da evet her nefis geçici?
Peki neden olamıyoruz bilinçli?
Aşk olsa nefslerde nefsler böyle mi olur?
Aşkın nuruyla yanmadan pişilir mi?

Aramam ben uzakta aşkı ruhumdayken izi! 
Allah'ın emirlerine karşı gelinir mi!