Însan Artığı Şiiri - Afşin Dualı

Ektiğimiz tohumlar büyüdü,
Günahların felaketi yeşerdi,
Al oldu mu muhtemel gerçek,
Dünden arta kaldı bu felaket..

Hiç ölenler yıkanmadı,
Maktülüyüm her ölünün,
Içimde oysa cinayetler,
Yüzümde onların acı mülkü..

Hislerim yoğun,
Kalabalık her yönüm,
Vahşeti kapıma armağan bıraktı,
His denen kılavuz serseri kurşun..

Saklanan suallerin çığ yükü,
Cevapların şöbeleri serseri yüzü,
Iki elim bağımsız yüklü,
Armağanımın çirkefli kalın kürkü..