İnsan Anlıyor Yaşlandıkça

Ne rüyalar gördüm
Karışık rüyalar içinde
Çok hülyalar gördüm
Çocukluğum hep içinde
Mahallemde kapımızın önünde
Kendi sokağımda oynuyordum
Sanki hiç büyümemiş o anları harfiyen yaşıyorum
Evimin köşesinde oturuyordum
İşte o anı doya doya yaşıyorum
Hiç bitmesini kaybolmasını istemiyorum
Ama olmuyor
Gözümü açtığımda büyü bozuluyor sanki
Yatağın içinde heyecandan,bazen korkudan
Fırlıyorum,ter içinde
Kalbim küt küt atıyor
Duyuyorum sesini
Özlüyorum o günlerin hepsini
Film şeridi gibi gözümün önünden geçi veriyor bir anda
Sanki o günleri yaşamamışım gibi
Kayboluyor bir anda
Burkuluyor sensiz kalan yüreğim tam o anda
Acı veriyor bedenime geçmişim çocukluğum
Seninle olduğumuz o günleri andıkça
Çok acımasız geliyor hayat o zaman
Acaba gideceğimiz dünya sevgilimin gittiği
Şu an yaşadığı alem kim bilir bambaşka……
Hepimiz oraya gideceğiz inanıyorum vakit doldukça
Çocukluk gençlik hatta geçmiş duruyor beyinlerde
Sanal alem oldu onlar şimdi ruhlarla dolaşıyor
İnsan anlıyor yaşlandıkça
Bahattin Tonbul
16.3.2009