Anlamı Olmaz ( İnsan Anlar )

Artık acım doruğa ulaştı gelmiyor gözlerim den yaş
Sanki içime doğru akıyor kaynar bir yaş

Gözler yakını görmez renkleri ayırt etmez
Ufukta tek bir renk var; sevgili onu seçmez

Nedir bu buhran ne dir bu zillet
Bülbül figan kopardı gül bunu duymaz

Her atılan adım muamma sevda çölünde
Yanan kızgın ateş çölde değil; sanki içimde

Artık susuzluğa alışıyor alışıyor aşık
Bir damla su vermem diyor acımıyor maşuk

Hayaller sevgili, gercekler hayal
Bilinmez bir el mihenki karıştırıyor...

Kadere rızadır aşığın yolu
Yoksa figan etmektir sonsuzluğun yolu

Yarab aşk, ins aşkından sana ulaşmaktır
Tüm renklerden sıyrılıp tek renkte buluşmaktır

Beşer aşkı hüsranmış yaşayarak anlar insan
Emel'ler ziyanmış kanarak anlar insan

Yaşayarak öğrenmek zehir gibi bir kahve
İçmez insan kendi gönlünce;
Lakin içirir sana kalleş bir kahbe!

Durgun su edasıyla yavaşça az alır insan;
Bir sam yeli eser de tükenir biran!

Kelimelerin bittigi yerde Sözcükler düğümlenir.
Kafi gelmez bağırmak;
En iyisi suskunlukla konuşmak,
sükut ile avunmak..
Acı bir tebessum ile olayları kavramak!

İnsan yaşar iken hata yapar ne acı!
Bazen karıştırır siyah ile beyazı!
Sevgiliden son haber sırtımdaki sancı...

Zamanla insan alışıyor her derde,
Zaten yoktur ki başka da bir çare!