insan sevinince ağlar,
üzülünce ağlar,
içi sıkılır ağlar,
sever ağlar,
başarır ağlar,
başaramaz ağlar,
başkasını görür ağlar,
kimseyi gözü görmez ağlar,
ağlar, ağlar, ağlar..
yalnız ilkinde
sevinçli anında güler,
ağlamak bu kadar sıradan
ve insani iken
insanlar neden onu gizlemeye çalışır,
kahkahaları yüksek tutar,
ağlamak
sadece
gözden yaş geldiğinde mi olur
yoksa
gözyaşlarını biriktiren havuzlar
var mıdır insanların içinde
Kayıt Tarihi : 24.11.2010 23:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!