İnsan Ağaç Olsada Şiiri - Zeki Günay

Tanımadan dostum deyip hemen güvenme.
Eyvah edip gözyaşıyla vurup dövünme.
Kim ne derse desin, sakın ola övünme,
İnsan ağaç olsa da, sen sırtını dönme.

Her Makam sahibini itibarlı sanma,
Herkes sever görünür, sakın ola kanma.
Fani dünya ateşinde, sen bari yanma,
İnsan ağaç olsa da, sen sırtını dönme.

İnsanda can tatlı, yalan çoktur dilinde,
Su diye uzatır, zıkkım zehir elinde.
Akar sular kokar, Ahir zaman selinde,
İnsan ağaç olsa da, sen sırtını dönme.

Başkaları için, verme sakın canını,
Canı verirsin, alır cananı malını.
Tanımadan serme, ipek atlas halını,
İnsan ağaç olsa da, sen sırtını dönme.

Güvenme yalancı, hain dolu sözlere,
Bakma çirkin dolu o edepsiz yüzlere.
Kimse bakmaz artık, sel akıtan gözlere,
İnsan ağaç olsa da, sen sırtını dönme.

Fitnenin ateşi, Nemrut ateşi gibi,
Yusuf'um görünürmü, kör kuyunun dibi,
Kullar çoktan unutmuş, Ahlakı edebi,
İnsan ağaç olsa da, sen sırtını dönme.

Dostum diyen uzaklaşır, düşman kudurur,
Yanındayım diyenler, hep arkanda durur.
Ali gibi sırt dönme, hain Mülcem vurur,
İnsan ağaç olsa da, sen sırtını dönme.

O ki o Zekeriya bir ağaç içinde,
Testere ağaç keser, ağaç kan içinde
Testere kanlı, Zekeriya ter içinde,
İnsan ağaç olsa da, sen sırtını dönme.

Zaman gelip çatsın, elbet bizde gideriz,
Köle Yusuf olur, bir kuyuya gireriz.
Biz yaratılanı, Yaratandan severiz,
İnsan ağaç olsa da, sen sırtını dönme.

Kul Zeki heybe sırtta, gün ağarınca çık,
İnsan nankör, insan betbah, insanlık yıkık.
Allah de boşver, kanadın olsa da kırık,
İnsan ağaç olsa da, sen sırtını dönme.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY 10.08.2023