İnsan Abi Şiiri - Nuri Demirci

ordadır, dedim, nerde olacak
kimsesiz bir çocuk gibi çömelmiştir şimdi
Çağdaş'ın bahçesine akşam.
ordadır o da
peygamber saatlerini bekliyordur
ağzını dayamak için mürekkep hokkasına

geçtim oturdum karşısına
kabarmış yarasının fitil zamanıymış ki
diline yapışmış bir tütün parçası gibi
tükürüp duruyordu Kabataş Lisesi'ni
Reşadiye Mahallesi kadar daracık masaya

anlattı
ölü bir at gibi kaskatı
Boğaz'a bakan akşam ranzalarını
horozlu bir aynaya sığdırdığı denizde
sırt üstü yüzen yalnızlıklarını
çatalının ucuyla ayıklıyordu bir yandan
tabağındaki ölü mantarları

Istıranca'ya bakar gibi baktım
camları sırtlayışına
teselli ettim aklımca, dedim ki
sen değilsin İhsan Abi,2. Dünya Savaşı'nın sebebi
Çorlu'nun epey batısında kalır çünkü
Danzig'de başlayan korku tüneli
benzemez dedim, tank paletlerine, ne münasebet
Mandıracı Sokağı'nda sürdüğün
üç tekerlekli paytak bisiklet
kirlettiği eylülde gövdesini arayan
sen değildin İhsan Abi
badem bıyıklı bir kertenkelenin kuyruğuyla
karıştırma kendini
sen şiiri bulduydun
bulup sakladıydın, yağmurlu bir çatı gibi, oyuncak dolabında
suçsa bir buydu suçun

hayatı dizinde sallayan aşkın
ninnisini söyleyecekti ki tam
delik deşik olmuş bu gece, dedi
çantasını koltuklayıp kalktı masadan

yazdım bunları İhsan Abi, çizgili defterime
yazdım, altları çizili kalsın diye