İnsan Şiiri - Aslı Kaprol

Dağlansa da yara bu
Mıhlanmış bir kere
Mühürlenmiş sırlar gibi
Kadim gamlar kıraathanesinde bekler
İçli hicranlar merdiveninde tutsak
Gözlerine bir baksan
Acı bile tutunmaya utanır
Yaşa kapılıp akar.
Hevesle tutunduğu her kiralık umudun
Bedeli çok ağır bir kaporası vardır
Sonunda hep
Hayaller yandığıyla kalır.
Küçük sevinçler desen
O da satın bile alınamayacak kadar uzaklardadır.

Ama insan bu
Hiç vazgeçmez…
Başka başka baharları görmeye
Bir neden yaratır
Usanmaz, bekler
Sonra bir gün
Bir başka kırıklığında yüreğin
Yine kanar
Söver tüm geçmişine yedi ceddinin
Çok da ağlar
Sonra koşa koşa sokağa çıkıp
Yeni umutlar arar
İnsan bu
Yapar.