İnsan Şiiri - Mehtap İnan

Kalbim düğüm
Her düğümün sonunda bir hüzün...

Kar dolu sokaklar gibi içim

Ayak izlerinden geçilmiyor.

Kaderde mutluluk

Keder arasından seçilmiyor…

Yazgı demiştim bazı yaşadıklarıma

Yazan son yazmamış neyleyim...

Şimdi ağzı kapalı pet şişelere yazılmış

Dönüşümsüz ortamlarda açılmayı bekleyen

Notlar yazıyorum sevdiklerime…

Dünyanın binbir hali

İsmin 5 hali

Suyun 3 hali var deyip halleri saydım,

Halim tutmadı hiçbirini…

Kaçmak istedim kendimden, kaçamadım

Azımsadım yalnızlığı ama kalabalığa karışamadım.

Doğru zamanda yanlış yerdeyim hep...
Yanlış insanlara duygulanıp

Doğru bir şeyleri yanlış yapmaktan kaçınamadım…

“Kader bu kadar oyun oynuyorsa

Aklım niye var? “

Çelişkisinden kurtulamadım…

Gülümseyen yüzler yapıyorum

Buharlanan camlara.

Sulu sepken yağmurlar altında

Daha çok ıslanıyorum…

Külkedisinin zamanını doldurdum

Bekliyorum araba ne zaman kabak olacak

Boynuz kulağı ne zaman geçecek?

Rüyadaki keramet ne zaman çıkacak ?

Bekliyorum... Öyle bir bekleyiş ki !

Olanların farkındayım.

Müdahale edebilmek için müdahil olmak;

Merhale gösterebilmek için mahir olmak gerek...

Kendi hayatıma müdahale edemiyorum,

Kendi hayatıma bildiğimi uygulayamıyorum…

Defoluyum yani

Bana insan diyorlar…