İnsan Ala-i illiye de nur, esvel-i safilin de kir
Maneviyatta bir nurdur, öz mayası necisdir.
Aynı ruh, aynı beden, beşeriyet hak katında,
Ya melekten üstündür, ya şeytanın alt katında.
Uzağa değil, burnunun ucuna baksa aklı
Allah’a taşır, ölümü fısıldar ona saçında ak kılı
Düşünse ki, hayat maratonunda geçen ömrün
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta