İnsan Şiiri - Yılmaz Canalan

arar arar dururum
ortasını geçtim ömrün
sorarım, insan nedir?

insan insan derim de
gariptir bahar bulurum
aklıma hep nisan gelir
şu acemi şairliğim mi
kafiye merakım mı nedir

ömrümün nisanlarını düşünürüm
bir ısınır bir üşürüm
gömleklemi çıkmalıyım evden
ceket mi almalı, şaşırırım
gider yağmurlarda ıslanırım

birden güneş patlayıverir
koşarım, çamuriçre, koşarım kırlara
kımıl kımıl kurtlanırım
gün döner, kamunun malı ben
her riyaya katlanırım

aynı dert, bir burgu ya
nisan-insan, insan-nisan
bir ısıtır bir üşütür
uğultu, canavarlar, heyula
nisandan sonra mayıs gelir
insandan sonra insan