İnsan Şiiri - Fatma Öztürk 2

Labirentte peynirini arayan fare değildi onlar,
Ne açlık çekiyorlardı, ne özgürlük istiyorlardı,
Bir öfkeyi paylaşıyorlardı sadece.
Kendi varlıklarına
Ellerinden kan akıtıp,
Kin kusuyorlardı.
Kimi yere mayın döşediler,
Kimi yere bomba koydular,
Bunlarda yetmeyince kendilerini patlattılar...
Etraf kan ve gözyaşıyla doldukça,
Zafer kazanmışçasına ortaya çıkıp
Caniliği kabullendiler...
Ne kadar farklı da olsalar,
Dinleri, dilleri, kültürleri, ırkları ayrı da olsa
Bu dünyayı paylaştılar,
Adem ve Havva'dan olma kardeşlerini parçaladılar...
Ne acı vardı kalplerinde ne bir pişmanlık,
Sevgiyi öğrenmemişlerdi ama, terörü yaşattılar,
Yaptıklarını kalıplara sokup savundular...
Bütün dünya onlara terörist dedi,
Oysa onlar da görüntüde İNSAN'dı...!