İnsan Şiiri - Efe Yildirim

İnsanoğlu nankör,
Sevdiğini bildiği zaman karşısındakinin vazgeçebiliyor aniden.
Emin olduktan sonra kaybetmiceğinden
gözü açılıyor..
Başka yönlere yöneliyor
Başkalarında arıyor sevdiğinin güzelliği olan eksikliğini,
Başkalarında arıyo sevgiyi,
habersizce…
Kaybedince anlıyor bazı şeyleri..
Çaresizce çabalıyor sonrasında…
Mücadele ediyor açık denizde boğulmamak adına..
Kazanırım sanıyor
Yeni bir oyuna girişiyor
Bir başka bedeni seviyor
sahip oluyor..
Lakin hiç bir zaman geride bıraktığını,
kaybettiğini
unutamıyor.
Seviyor, başka bedenlere sahip oluyo.
Başka başka bedenler tanıyor.
Ama hiç bir beden onun yerini tutamıyor
Nankörlüğünün üstünü örtemiyo
Ve bazı şeyler yanlızca
yaşayarak/yalnız kalarak öğreniliyor…