demir attım bugün bir rıhtıma
Içimde yorgunluğum ve ben
nefes almak zor yarını düşünmek bıçak yarası
ne çok vuruldum sırtımdan
ne çok oyunlar oynandı arkamdan
hep susan içim şimdi feryat figan
dost dedim düşman oldular
can dedim canımı yakdilar
herkezi kendim gibi sandım
olmadıklarını yaşayarak anladım
durum böyle olunca sessiz sakın
olan ben haykırmaya başladım
insanlar kötü olsada ben hep iyi olacağım
bu yalan dolan hayatta insan gibi
kalmayı başaracağım.
Fatma Koyuncu
Kayıt Tarihi : 30.5.2019 14:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Fatma Koyuncu](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/05/30/insan-847.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!