Bir can doğar, hayat bulur.
Dünya mekanı olur.
Acı, tatlı günler vardır,
Yaşamın kendi içinde.
Dünyada kalacakmış gibi,
Mağrur kabadayı olur.
Ezer kendinden güçsüzü,
İlahi adaleti bilmez.
Hak bilmek, insanı sevmek,
Hakkına rıza göstermek,
Güçsüzlere yardım etmek,
Hak dostunun ödevidir!
Kimi doğar, kimi göçer.
Dünya handır gelip geçer.
Bozkurt'un aklı şaşar.
İnsan fani evren baki.
Kayıt Tarihi : 2.1.2019 21:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Güncelleme tarihi:12.09.2018 İnsan, dünya üzerinde yaşayan,canlı varlıkların, en güçlüsüdür.Ancak haddini de bilmesi gerekir.İnsanın dünyada ne kadar büyük gücü olursa, olsun mağrur olması gerekmez .Çünki o da bir gün şehadet şerbetini İstesede, istemesede içecektir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!