İnsan Şiiri - Ayla Cermen Tüfekçi

İNSAN

insanın sırtı,anne ve babasıdır
sırtını dağ gibi yaslandığın,güvendiğin
koca bir çınardır,gölgesinde dinlendiğin
denizdir,sevgisinde yüzdüğün
gittiklerinde,
nazın biter,çocukluğun gider
canın yanar,için kanar
ama hayat yine de devam eder

insanın kolları,kardeşleri,arkadaşları,dostlarıdır
ilişkiler ne kadar iyiyse,hoşsa
o kadar el sıkışır,kardeşçe,dostça
hayata bakış değişir
yaşanan her şey güzele dönüşür
kırgınlıklarda kaybının olmadığını zannedersin
seven gönlün vazgeçer,ruhun çöker
yalnızlığın bile firar eder

insanın ayakları,çocuklarıdır
insanı ayakta tutar,dengedir
en değerli varlıktır
çocuklarından yoksa bir sıkıntın
git gidebildiğin yere kadar...
üzerse seni her neyse,gidemezsin bir adım bile öteye
yığılıp kalırsın öylece
dengen bozulur böylece

insanın yüzü,eşidir
her şey onda yansıyan bir aynadır
yaşanan her ne varsa,ayan beyandır
inkar edemez,anlatır duruşuyla
varsa gözlerinde bir ışık
onda görünür her şey şık
gülüyorsa yüzü,gözü
eşinde görülür doğru sözü,özü

AYLA CERMEN TÜFEKÇİ