İnsan Şiiri - Şevval Derin

İnsan azizim
Ne ara bu kadar gaddar oldu
Başkasının yanlışına akbaba gibi üşüşür oldu
Ve gözlerindeki o bir sırrı deşifre etmiş bakışı
Ne kötüdür ya Rabbi
Herkes de mi sana yalan söyler
Neden gözlerini büyütüp
Kendinden korkutmak istiyorsun beni

Oysa gel sakinleş
Bir çay içelim
Halini hatırını sorayım
Çok mu korktun sen
Gel
Benden sana zarar gelmez
İki umudu konuşalım
Maddiyatın olduğu bu dönemde
Maneviyatı konuşalım
Bir kitap okuyalım mesela
İçinde güzel ve düşündürücü şeyler olsun
O kadar ihtiyacım var ki buna
Dayayalım sırtımızı dağlara
Elimizde kağıt kalem
Karalayalım satırlarca

Konuşmasak da olur
Bir bakışın yeter bana
Suskunluğu konuşmayı bilirim fazlaca

Sen anlat
Ben dinleyeyim yargısız insafsız
Bakayım insanca
Belki göz dolar
Boğazımızda düğüm olur sesler
Susalım susayana kadar
Ama mahrum etme kendinden bana

Yazalım kurşun kalem
Yanlış görürsek silip düzeltiriz
Beğendiysek geçeriz tükenmeze
Biliyor musun
Çünkü yeni şeyler gelir aklıma
Karalamak zalimce gelir bana
Ama kurşun da silik olur
O yüzden diyorum ya sana
Tükenmeze geçeriz sonra...