Aynaya bakar buluyorum kendimi,
Gözlerim insan arıyor.
Derine indikçe,
Kendimden kaçıyorum.
Ne zaman dışarı çıksam ,
Gözlerim insan arıyor.
Dolaştıkça sokakları,
Bedenlere dolanıyorum.
İçinde ruhunu barındırmayan,
Toplanmış et yığını.
Duygu taşımayan,
Anlamsız bir yumak.
İnsan nerdesin?
Uğraşıyorum,
İnsanlığın içinde,
İnsan arıyorum.
Kayıt Tarihi : 9.9.2018 16:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kürşat Hardal](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/09/09/insan-794.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!