İnsan Şiiri - İlker Ermiş

Yıllar ne de çok şey götürmüş meğer.
Sessizliğiyle de barışabilirmiş insan.
Öyle umursamaz ve öylesine yorgun,
Yaşadığını sanıp da ölebilirmiş insan.

Alışmak mıdır tükenmişliğin diğer adı?
Yarım bir gönülle de kalabilirmiş insan.
Zemheride dallarım, götürdü baharları,
Kırıldığı yerden tekrar kırılabilirmiş insan.

Her yarım birbirini tamamlamıyor bazen;
Eksikliğiyle de tamamlanabilirmiş insan.
Kaçsa da kaçabildiği kadar kendinden,
En derin yarasında kaybolur insan.