İnsan Şiiri - Durmuş Gönen

Dağlar dumanına büründü
Sessiz sedasız, yağan yağmur sonrası
Toprak kokusu sardı yine etrafı.

İnsan...
Tabiatın ikliminde yetişen mahluk...
Yaşanmayı bekleyen bir hayatın
Yaşamayı bilmeyen neferleri..
Nedendir acaba dünyayı sahiplenmeleri?
Hiç ölmeyecekmiş gibi
Üzerine beyaz örtüyü giyince
Toprağa girmeyecekmiş gibi
Nedendir bunca zulüme sebebiyet vermeleri?

İnsan...
Bir kaç damla su..
Tabiatın nimetlerinden faydalanan
Fakirin hakkını hiçe sayan
Heva ve hevesleri uğruna harama koşan
Bunların yanında dünyaya hâkim olduğunu zanneden
Fakat bir türlü Allah'a kul olamayan
Nankör varlık...

Ne şükretmeyi becerebildin, ne de zikretmeyi
Varsa yoksa dünya nimetlerini ziyan ettin
Bir çift göz yetmez miydi şükretmeye?
Bir el, bir kulak yetmez miydi zikretmeye?

İman...
Ne kadar iman ettin?
Rabbinin emir ve yasaklarını ne zaman yerine getirdin?
Okumaktan âciz bir nesil yetiştirdin...
Yüce Divan kurulunca hesaba çekilmeyeceğini,
Dünya da ebedi hüküm süreceğini sanan mahluk..
Kimedir bu isyanın?
Kibrin kime?
Sabır ve sebatın nerede?

Hayat...
Bir nefes bir salâ arası.
Dünya..
Kimi zaman cennete,
Kimi zaman cehenneme açılan,
İlâhî bir yol haritası..

İstikâmetini seç ey ademoğlu. .
Dün buradaydın..
Bugün karşımdasın..
Yarın yanımda olacak mısın?
Bir düşün.. Tefekkür et?
Mahkeme-i Kübra'da, sorguya hazır mısın?