İnsan Şiiri - Cihat Şahin

İNSAN

İnsan girift bir varlık, âlem içinde âlem
Faş edemez sırrını, yazsa da binler kalem
Müstaittir hem hayra hem de şerre her şahıs
Bazen derde dermandır bazen de verir elem.

O ki; arza halife emrinde her bir varlık
Severse mutlu eder, kızarsa verir darlık
Hakkı razı kılarsa çıkar da İlliyyine
Şeytanla dost olursa ne yazık olur harlık.

İnsan küçük bir evren, evrense büyük insan
Bu ona evrenlerin halıkından bir ihsan
Şükran-ı nimet ile geçer de melekleri
Hayran olur o kula, felek semek ins-ü can.

O hakir bir zigot iken, Ahsen-i takvim olur
Kitab-ı Kur’an ile yaratan Hakkı bulur
Nankörlüğü yeğlerse tıpkı o iblis gibi
O zaman reddedilip Siccin’e mahkûm olur.

İnsan nisyandan alma, müpteladır hep ona
Bazen en acil işi, tehir eder en sona
Unutup ilk halkını, kafa tutar Halık’a
Kendini ilah sanıp, der halkına; tap bana!

Örtmüş Mevla bir tenle içindeki cevheri
İşlenirse o maden olur o zat Hak eri
Çekinip de kaçarsa sınavın zahmetinden
Terakki şöyle dursun, gider daim hep geri.

Sınav için gelmişken şu âleme her insan
Bu gerçeği ne yazık anlar binde bir insan
Sırf veballe giderse ötelere bu arzdan
Aradığı mutunu elbet bulur zor insan.

Zannetmeyin hekimler, ruhu-u insten çok anlar
Çözemez asla onu, sırf zahire bakanlar!
Anlamazken bir kulu, nice hakan hakanlar
O, insanı sadece; halk eyleyen Hak anlar.

18.11.2019-İZMİR