gidiyoruz o kadar kendimizden uzaklara ki
yok kimsenin kaybolduğumuzdan haberi
ışığın yanmıyor, bu dünyada yoksun
giden gitmeden önce bu kayboluşu bilmiyor ki...
bir evin, bir araban olsa, bir de annen yakınlarında
ne gam kalır, ne keder, ne de acı içinde
bu büyük varoluş ve gittiği yerden dönmeyenler
inan bir daha dünyaya gelsem demeyecektir kendine.
Kayıt Tarihi : 25.6.2016 00:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!