Korkulardan kurtulmalı insan,
yürümeli üzerine üzerine.
Sevinçlere alıştırmalı yüreğini,
hüzne eşikte bile yer bırakmamalı…
Nefretten kurtulmalı insan,
kovmalı düşüncelerden.
Sevgiyi aşılamalı akıllara,
kin tohumlarına yer bırakmamalı…
Geceyi kovmalı gözlerinden insan,
güneş gibi parlamalı gözler.
Açmalı yüreğin perdesini maviliklere,
griye de siyaha da boyamamalı…
Aşk aşk diye haykırmalı insan,
Yunus misali gezmeli peşinde.
İlahi aşka koşmalı canı gönülden,
her saniye kul olmalı Yaradana…/Sabri CEYHAN
Kayıt Tarihi : 11.3.2016 00:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!