İnsan Şiiri - Abdullah Dicle

___________insan insanlığı yazmazsa,
Neye yarar şiire uzanmak.
Bulmazsan en ıssızında tenhayı
Anaların,
Yüreğinde ki; kaç yalnızlıkta hüsran.
Usul erkan zırhına kuşanan,
Bencil histerilerin esareti var havada.
Arsız benliğin saltanatında,
Harabe surların dehlizleri gibi,
Kimsesiz ölümler kadar (d) üşüyorduk.
Mısra mısra damlayan hayat,
Kalemi kırılmış müebbetti.
Bir patika uzaklığında yazılan,
Seni surların yankılarında,tarih'in metodunda,
Vuruluyor sert yamaçlı uçurumlarda.
Hasret kayıp düşlerde yetimdir artık,
Gönül ıslah edilmiş sonbaharın feyadıdır artık,
Amed'in kayıp umutlarında, insanlığı yazmaktır.
Dicle'nin dilinde yüreğindedir anaların haykırışları..........//