İnsan Şiiri - İsmail Çiftci

Zaman mı değişti ben mi yanıldım,
Benlik sevdasına yanıyor insan.
Nefsinin peşine düşmüş bi çare,
Dünyayı yarattım sanıyor insan.

Öyle bir kasılır öyle bir yürür,
Maksadı nedir amacı nedir,
Kendini bilmem ki ne gözle görür,
Bir acayip hayale dalıyor insan.

Güçlüyüm diyerek tepeden bakar,
İçinde ihtiras,kin,nefret kokar,
Düşünce toprağa yılanlar sokar,
Gaflet uykusunda yatıyor insan.

Çiftci İsmail'im aklım ermedi,
Sevmek yalan oldu,gerçek olmadı,
Dünya sultan Süleyman a kalmadı,
Bir gün Mevlasını buluyor insan