İnsan...................

İnsan büyüdükçe
Etrafını çevreliyor yalanlar günah tohumları
Kapatıyor hırsa gaflete hilelere
Yüreğe dolduruyor yaşam kaygısını yangısını ihtirasla

Geceyi gündüzü yaşadım sanarak elimdeki meyh eden şarapla
Kendini aldattığını anlamadan nefes alıyor
Üzerindeki çaput bezleri masum gösterdikçe
Kibirini kabartıyor kendini yükseklerde görüyor

Yırtık pırtık gezenlere tependen bakıyor
Yargıya başlıyor küçümsüyor
Merhameti dayanışmayı unutuyor
Aldığı nefes üzerindeki çaput kadar olduğu anlamıyor

Görmedikçe aklından gezenleri
Gözlerindeki saflığı akıtınca
Bir melek edasıyla dolaşıyor
Ama dolaşırken yanında gıybeti gezdirdiği bilmiyor

ALLAH içimi biliyor diye kendini kandırıyor
Dilinde gezmez istiğfar elleri çıkmaz semaya
Ayağı gitmez kıbleye alnı değmez secdeye
Küfür ün cazibesini düşürmez dilinden

Kana kana suyu içer elhamı bilmez
Gözünü kapatır etraftaki yardım çığlıklarına
Kendini zaman değişti insan değişti
İçlerinde kötülük geziyor herkes benim gibi olsa

Ama bilmez görmez kendini yanlışlarını hatalarını
Bırakmaz içindeki şeytanın hilelerini duymaz iyiliğin haykırışlarını
yolun sonu değil başını düşünür
geldiği yerdi gideceği yeri düşünmez umursamaz

yaşlanınca namazımı kılar camiden çıkmaz der
hep bir bahanesi vardın insanoğlunun
bir cenaze görünce her şey boş der
cenazeyi defden sonra unutur söylediklerini
kaldığı yerden devam eder insan insan insan